البيت مطفى مفيهوش نور
و رغم وجود الناس مهجور
دنيتى واقفة خلاص رافضة تدور
طول اليوم ملهية… وييجى الليل و الحزن وياه بيثور
مهما حاولت أطمن خوفى جوايا محفور
بألبس وش القوة لكن القلب تعبان مقهور
عمالة أكذب نفسى وأرجع تانى أصدق… لكن أرجع من تانى وأقول
فعلا سبتينى؟!
حضنك مش هيدفينى؟!
طيب عايزة أفضفض… ممكن تسمعينى؟!
ده انتى اللى بتفهمينى
ماما كسرتينى
فى الدنيا وحدتينى
بجد وجعتينى
مش عارفة أكمل و أتحمل
أقولك …مش عايزة خلاص أتكلم
أصل كلامى مش هيكفى
و احساسى ببعدك جف و مش هيوفى
أقولك بصراحة … أنا مش قادرة
بصراحة يا ماما انتى وحشتينى