دايما فى ناس حلويين فى وسط أى حاجة وحشة …
الناس دول بييقوا زى” الورد ” اللى يييجيلك على غفلة ، وردة حلوة بتتفتح بجمال صورتها الحسنة و ريحتها العطرة بتلمس روحك تنور فى وسط الضلمة ترويك بإحساس هادى زى النسمة يحييك بانتعاشة و طاقة إيجابية .
بس عشان الناس ديه زى “الورد” فغالبا بيتاخد منها ريحتها و جمال صورتها و الحالة الحلوة اللى بتديها للى حواليها و تبتدى هى تدبل!
الورد بيموت عشان ملقاش اللى يرويه … عمر الناس الحلوة ما هتقدر تفضل حلوة إلا لو اتحاوطت هى كمان بناس حلوة ترويها …
وجود الناس الحلوة مش هو المشكلة ، المشكلة فى محافظتنا عليهم .
إننا لو مش هنروى و لا نحيي على الأقل ما نبقاش سبب فى الموت ما نبقاش سبب فى إننا نرجع نتحسر و إحنا بنتعجب هو ليه مفيش ناس حلويين ؟!